ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
γράφει ο Μάριος Στατήρας
Με αφορμή την μέχρι τώρα ,αλλά και την επερχόμενη κρίση της οικονομίας λόγω του κορονοιού, από πολλούς οικονομολόγους τέθηκε ο προβληματισμός για το μοντέλο της ελληνικής οικονομίας….
Από τα τέλη της δεκαετίας του 70 αλλά κυρίως τη δεκαετία του 80 ξεκίνησε ένας μετασχηματισμός της ελληνικής οικονομίας σε πολύ μεγάλο ποσοστό κυρίως στο αγροτικό και τον τομέα της μεταποίησης που οδήγησε στον τουρισμό, την εστίαση και τις υπηρεσίες…. Αυτό κατά την γνώμη μου αλλά και πολλών άλλων ήταν αποτέλεσμα εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων. Στους εσωτερικούς θα πρέπει να αναφερθούν τόσο ο παράγοντας αστυφιλίας που έφτασε στο τέλος του μετά την κορύφωση του τις δύο προηγούμενες δεκαετίες όσο και οι αλλαγές κοινωνικών προτύπων σαν αποτέλεσμα της ευμάρειας και της ανάπτυξης της παιδείας και του πολιτισμού. Στους εξωτερικούς είναι οι επιδοτήσεις της τότε ΕΟΚ και κυρίως τα χρηματοοικονομικά προγράμματα των επόμενων δεκαετιών που είχαν καθαρό στόχο για λόγους ανταγωνιστικούς από τους άλλους εταίρους την μείωση αν όχι ακομα και την εξαφάνιση των προαναφερθέντων τομέων κι ακόμα της κτηνοτροφίας και της αλιείας. Είναι πολύ πρόσφατα ως παραδείγματα η προσπάθεια για μείωση της δραστηριότητας της ελληνικής ναυτιλίας ως αποτέλεσμα των μνημονίων(βλ.2015) και το ακόμα πιο πρόσφατο, η επιδότηση για την ολική καταστροφή ξύλινων σκαριών που οδηγεί στον αφανισμό των μικρών αλιέων…. Τελικά έφτασε ο Τουρισμός να είναι ο μοναδικός στυλοβάτης της οικονομίας και ο ισχυρότερος ζωοδότης του ΑΕΠ. Για να μην υπάρχει ισοπέδωση των πάντων, πρέπει να τονιστεί η ανάπτυξη των υποδομών της χώρας με τον πακτωλό χρημάτων που δόθηκαν από την Ευρώπη και εισρεύσανε στον κατασκευαστικό τομέα , με την σημείωση όμως πως κι εδώ τα χρήματα πολλές φορές κατασπαταλίστηκαν. Ας μείνουμε όμως στον θέμα μας που είναι το μοντέλο της οικονομίας βασισμένο στον τουρισμό κι όχι η εξέταση των θετικών κι αρνητικών της Ευρωπαικής Ένωσης που εκ πρώτης _επιφανειακής- ματιάς οδηγεί σε θετικό ισοζύγιο…..
Διανύοντας την εποχή της καραντίνας λόγω κορονοιού και διαβλέποντας την επόμενη μέρα, είναι επιτακτική ανάγκη, να εξεταστεί ή αναθεώρηση του μέχρι τώρα οικονομικού μοντέλου της χώρας. Θα πρέπει να δοθεί έμφαση στον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα έτσι ώστε η χώρα να δημιουργήσει όχι μόνο διατροφική επάρκεια για την ίδια αλλά να αυξήσει και τις εξαγωγές της σε αυτόν. Το ίδιο και στον τομέα της αλιείας. Η επερχόμενη αύξηση της ανεργίας σε επαγγέλματα που άπτονται του τουρισμού και της εστίασης δημιουργούν πρόσφορο έδαφος σε αυτούς τους ανθρώπους να μεταστραφούν στην γεωργία και την κτηνοτροφία. Επίσης η αντιστροφή του brain drain με την επιστροφή λαμπρών επιστημόνων στην χώρα δίνει ένα καθαρό πεδίο ανάπτυξης καινοτόμων επιχειρήσεων και στον τομέα της μεταποίησης και των μικρομεσαίων βιοτεχνιών από την παρασκευή υγειονομικών προϊόντων μέχρι υποσυστημάτων τεχνολογίας.
Για να γίνουν όμως όλα αυτά θα πρέπει το κράτος να σταθεί αρωγός κι όχι τροχοπέδη στην δημιουργία λαικού καπιταλισμού κι όχι νεοφιλελεύθερου ευνοώντας τους μικρομεσαίους κι όχι τις πολυεθνικές υπακούοντας στις εντολές των Βρυξελλών και του Βερολίνου…Από την άλλη ,ο πολίτης μέσα από την κρίση,τα θετικά και τις ευκαιρίες που γέννησε θα πρέπει να αντιληφθεί πως ούτε εύκολες, ανέξοδες και «τεμπέλικες λύσεις» υπάρχουν ούτε λεφτόδεντρα…
Τα χρόνια που έρχονται θα είναι δυσκολότερα από την δεκαετία των μνημονίων…Η υπευθυνότητα τον καιρό της καραντίνας ας γίνει η κινητήριος δύναμη για ένα ισχυρό κι αυτάρκη μοντέλο οικονομίας της χώρας….
Ρητή Δήλωση: Σε περίπτωση που απαιτηθεί από την πηγή η αφαίρεση του άρθρου από την σελίδα μας, αφαιρούμε άμεσα το άρθρο και την φωτογραφία.
